Die ontwikkeling van plastiek kan teruggevoer word tot middel 19de.Destyds, om aan die behoeftes van die bloeiende tekstielbedryf in die VK te voldoen, het chemici verskillende chemikalieë saam gemeng in die hoop om bleikmiddel en kleurstof te maak.Chemici is veral lief vir steenkoolteer, wat wrongelagtige afval is wat in fabriekskoorstene gekondenseer word wat deur aardgas aangevuur word.

William Henry Platinum, 'n laboratoriumassistent by die Royal Institute of Chemistry in Londen, was een van die mense wat hierdie eksperiment uitgevoer het.Op 'n dag, toe platinum die chemiese reagense wat op die bank in die laboratorium gemors is, afgevee het, is ontdek dat die lap gekleur is tot 'n laventel wat destyds selde gesien is.Hierdie toevallige ontdekking het platinum die verfbedryf laat betree en uiteindelik 'n miljoenêr geword.
Alhoewel die ontdekking van platinum nie plastiek is nie, is hierdie toevallige ontdekking van groot belang omdat dit wys dat mensgemaakte verbindings verkry kan word deur natuurlike organiese materiale te beheer.Vervaardigers het besef dat baie natuurlike materiale soos hout, amber, rubber en glas te skaars of te duur is of nie geskik is vir massaproduksie nie omdat dit te duur of nie genoeg buigsaam is nie.Sintetiese materiale is 'n ideale plaasvervanger.Dit kan van vorm verander onder hitte en druk, en dit kan ook vorm behou na afkoeling.
Colin Williamson, stigter van die London Society for the History of Plastics, het gesê: "Destyds het mense gekonfronteer met 'n goedkoop en maklik om te verander alternatief."
Ná platinum het ’n ander Engelsman, Alexander Parks, chloroform met kasterolie gemeng om ’n stof so hard soos dieregewee te verkry.Dit was die eerste kunsmatige plastiek.Parks hoop om hierdie mensgemaakte plastiek te gebruik om rubber te vervang wat nie wyd gebruik kan word nie weens plant-, oes- en verwerkingskoste.
Die New Yorker John Wesley Hyatt, ’n smid, het probeer om biljartballe met kunsmatige materiale te maak in plaas van biljartballe wat van ivoor gemaak is.Alhoewel hy nie hierdie probleem opgelos het nie, het hy gevind dat deur kamfer met 'n sekere hoeveelheid oplosmiddel te meng, 'n materiaal verkry kan word wat na verhitting van vorm kan verander.Hyatt noem hierdie materiaal selluloid.Hierdie nuwe tipe plastiek het die kenmerke dat dit deur masjiene en ongeskoolde werkers massavervaardig word.Dit bring 'n sterk en buigsame deursigtige materiaal na die filmbedryf wat beelde op die muur kan projekteer.
Celluloid het ook die ontwikkeling van die tuisrekordbedryf bevorder, en het uiteindelik die vroeë silindriese rekords vervang.Later kan plastiek gebruik word om vinielplate en kassetbande te maak;laastens word polikarbonaat gebruik om kompakskywe te maak.
Celluloid maak fotografie 'n aktiwiteit met 'n breë mark.Voordat George Eastman selluloïed ontwikkel het, was fotografie 'n duur en omslagtige stokperdjie omdat die fotograaf self die film moes ontwikkel.Eastman het met 'n nuwe idee vorendag gekom: die kliënt het die voltooide film na die winkel gestuur wat hy oopgemaak het, en hy het die film vir die kliënt ontwikkel.Selluloïed is die eerste deursigtige materiaal wat in 'n dun vel gemaak kan word en in 'n kamera opgerol kan word.
Omtrent hierdie tyd het Eastman 'n jong Belgiese immigrant, Leo Beckeland, ontmoet.Baekeland het 'n tipe drukpapier ontdek wat besonder sensitief is vir lig.Eastman het Beckland se uitvinding vir 750 000 Amerikaanse dollar gekoop (gelykstaande aan die huidige 2,5 miljoen Amerikaanse dollar).Met fondse byderhand het Baekeland 'n laboratorium gebou.En in 1907 het fenoliese plastiek uitgevind.
Hierdie nuwe materiaal het groot sukses behaal.Produkte gemaak van fenoliese plastiek sluit telefone, geïsoleerde kabels, knoppies, vliegtuigpropellers en biljartballe van uitstekende gehalte in.
Parker Pen Company maak verskeie vulpenne van fenoliese plastiek.Om die robuustheid van fenoliese plastiek te bewys, het die maatskappy 'n openbare demonstrasie aan die publiek gemaak en die pen uit die hoë geboue laat val.Tydskrif "Time" het 'n voorbladartikel gewy om die uitvinder van fenoliese plastiek bekend te stel en hierdie materiaal wat "duisende kere gebruik kan word"
'n Paar jaar later het DuPont se laboratorium ook per ongeluk nog 'n deurbraak gemaak: dit het nylon gemaak, 'n produk wat kunsmatige sy genoem word.In 1930 het Wallace Carothers, 'n wetenskaplike wat in die DuPont-laboratorium gewerk het, 'n verhitte glasstaaf in 'n lang molekulêre organiese verbinding gedompel en 'n baie elastiese materiaal verkry.Alhoewel klere wat van vroeë nylon gemaak is onder die hoë temperatuur van die yster gesmelt het, het sy uitvinder Carothers voortgegaan om navorsing te doen.Sowat agt jaar later het DuPont nylon bekendgestel.
Nylon is wyd in die veld gebruik, valskerms en skoenveters word almal van nylon gemaak.Maar vroue is entoesiastiese gebruikers van nylon.Op 15 Mei 1940 het Amerikaanse vroue 5 miljoen pare nylonkouse wat deur DuPont vervaardig is, uitverkoop.Nylonkouse is 'n tekort, en sommige sakemanne het begin voorgee dat hulle nylonkouse is.
Maar die suksesverhaal van nylon het 'n tragiese einde: sy uitvinder, Carothers, het selfmoord gepleeg deur sianied te neem.Steven Finnichell, die skrywer van die boek “Plastic”, het gesê: “Ek het die indruk gekry nadat ek Carothers se dagboek gelees het: Carothers het gesê dat die materiaal wat hy uitgevind het gebruik is om vrouedrag te vervaardig.Sokkies het baie gefrustreerd gevoel.Hy was ’n geleerde, wat hom ondraaglik laat voel het.”Hy het gevoel dat mense sou dink dat sy vernaamste prestasie niks meer was as die uitvind van 'n "gewone kommersiële produk."
Terwyl DuPont gefassineer was deur sy produkte wat wyd deur mense geliefd is.Die Britte het tydens die oorlog baie gebruike van plastiek in die militêre veld ontdek.Hierdie ontdekking is per ongeluk gemaak.Wetenskaplikes in die laboratorium van Royal Chemical Industry Corporation van die Verenigde Koninkryk was besig om 'n eksperiment uit te voer wat niks hiermee te doen gehad het nie, en het gevind dat daar 'n wit wasagtige neerslag op die bodem van die proefbuis was.Na laboratoriumtoetse is gevind dat hierdie stof 'n uitstekende isolasiemateriaal is.Sy kenmerke verskil van glas, en radargolwe kan daardeur beweeg.Wetenskaplikes noem dit poliëtileen, en gebruik dit om 'n huis te bou vir radarstasies om wind en reën op te vang, sodat die radar steeds vyandelike vliegtuie onder reënerige en digte mis kan vang.
Williamson van die Society for the History of Plastics het gesê: “Daar is twee faktore wat die uitvinding van plastiek aandryf.Een faktor is die begeerte om geld te maak, en die ander faktor is oorlog.”Dit was egter die volgende dekades wat plastiek werklik Finney gemaak het.Chell het dit die simbool van die "eeu van sintetiese materiale" genoem.In die 1950's het plastiekvervaardigde koshouers, kanne, seepbokse en ander huishoudelike produkte verskyn;in die 1960's het opblaasstoele verskyn.In die 1970's het omgewingsbewustes daarop gewys dat plastiek nie vanself kan afbreek nie.Mense se entoesiasme vir plastiekprodukte het afgeneem.
In die 1980's en 1990's, as gevolg van die groot vraag na plastiek in die motor- en rekenaarvervaardigingsbedryf, het plastiek egter hul posisie verder gekonsolideer.Dit is onmoontlik om hierdie alomteenwoordige gewone saak te ontken.Vyftig jaar gelede kon die wêreld net tienduisende ton plastiek elke jaar produseer;vandag is die wêreld se jaarlikse plastiekproduksie meer as 100 miljoen ton.Die jaarlikse plastiekproduksie in die Verenigde State oorskry die gekombineerde produksie van staal, aluminium en koper.
Nuwe plastiekmet nuutheid word steeds ontdek.Williamson van die Society for the History of Plastics het gesê: “Ontwerpers en uitvinders sal plastiek in die volgende millennium gebruik.Geen familiemateriaal is soos plastiek wat ontwerpers en uitvinders toelaat om hul eie produkte teen 'n baie lae prys te voltooi nie.uitvind.